EN 1090
Sinds 1 juli 2014 is het CE-markeren van constructieve metalen onderdelen van bouwkundige werken bij wet verplicht. Enkele voorbeelden van dergelijke producten die volgens deze wetgeving een CE-markering dienen te dragen:
- Een eenvoudig hoekprofiel in een gevel dat een raam- of deuropening moet overspannen,
- Balustrades, handleuningen, …
- Carports, overkappingen, …
- Bordessen, mezzanines, vaste trappen, …
- Kolommen, rechte staalbalken, staalbalken met zeeg, honingraat liggers, …
- Kop- en voetplaten, prefab knooppunten, windverbanden, …
- Kraanbanen en -kolommen,
- Torens en masten,
- Structuren voor residentiële en openbare gebouwen,
- Buizenbruggen, steunen voor buisleidingen, …
- Voetgangersbruggen, bruggen voor wegverkeer, spoorwegviaducten, …
Kortom, bijna alle metalen constructies van structurele bouwwerken dienen sinds anderhalf jaar van een CE-markering te worden voorzien. Deze CE-markering kan enkel worden uitgereikt door fabrikanten die een certificatie volgens de geharmoniseerde norm EN 1090-1 hebben en die onder continu toezicht staan van een hiervoor aangemelde instantie.
Wat houdt dit in voor constructeurs?
Van bij de prijsofferte dient er nagedacht te worden over de voornaamste aspecten van de constructie, zoals het ontwerp en de technische eisen die aan de productie worden gesteld.
Verder dienen de lassen worden uitgevoerd door gekwalificeerde lassers, met gevalideerde lasposten, volgens lasprocedures die afgedekt worden door goedgekeurde procedurekwalificaties, ...
Bij het overdragen van de constructie wordt er een CE-markering aangebracht en een bijhorende prestatieverklaring overhandigd aan de klant.
Wat houdt dit in voor de opdrachtgever?
In principe hoeft uw lastenboek zelfs niet te vermelden dat de constructie vergezeld dient te gaan van een CE-markering en een prestatieverklaring, aangezien dit een wettelijke verplichting is. Toch raden we u aan enkele zaken expliciet te vermelden, teneinde de mogelijkheden die deze norm voorziet duidelijk te specifiëren. We denken dan voornamelijk aan de uitvoeringsklasse, maar ook wie veranvan twoordelijk is voor het ontwerp dient vastgelegd te worden, en de eventuele bijkomende eisen volgens bijlage A.2 van EN 1090-2 voor staal en roestvast staal en EN 1090-3 voor aluminium.
